Wat volgde was een race tegen de tijd. Na vele telefoontjes naar de huisarts, vliegmaatschappij en de regievoerder om te kijken tot wanneer mevrouw nog mocht vliegen, werd ons al snel duidelijk dat we nog maar anderhalve week de tijd hadden om het vertrek te regelen. Normaliter nemen we uitgebreid onze tijd om het herintegratieplan zo solide mogelijk op te stellen, en de terugkeerders gedegen voor te bereiden voor het vertrek. Echter, bij dit gezin was hun wens om voor de geboorte terug te keren zo groot, dat we besloten om alles op alles te zetten hen voor die tijd terug te laten keren. “Ik wil graag mijn dochtertje op de wereld kunnen zetten met mijn ouders aan mijn zijde.” vertelde mevrouw ons geëmotioneerd. Dit raakte ons dusdanig, dat we ons uiterste best deden om het terugkeer mogelijk te maken. Om het vertrek te kunnen organiseren, hadden we kopieën van de paspoorten van de leden van het gezin nodig. Meneer vertelde ons dat deze bij een vriend van hem lagen, die op dit moment niet thuis was aangezien hij het Suikerfeest in Duitsland ging vieren. Na overleg met de regievoerder, besloten we samen dat het verkrijgen van een laisser-passer bij de ambassade wellicht een snellere route was. Helaas, ook dit bleek niet op tijd geregeld te kunnen worden om de vlucht nog te boeken. We brachten het  slechte nieuws aan het gezin; het vertrek kan niet meer geregeld worden voor de geboorte van de baby. Meneer en mevrouw bleken enorm veerkrachtig en positief. “Vanaf nu gaan we ons voorbereiden op de komst van onze dochter, en er voor zorgen dat de bevalling goed verloopt. Erna kunnen we terug naar Sudan. Zo wou God het.”, zeiden ze.