Abel
23 jaar oud
Minder dan 1 jaar in Nederland
Perspectief: Terugkeren naar zijn familie in Ethiopië
Abel komt begin januari 2022 in beeld bij Goedwerk. Hij heeft zich via zijn contactpersoon aangemeld en laat meteen aan ons weten zo snel mogelijk te willen terugkeren naar Ethiopië. Abel heeft een hele tocht doorstaan voordat hij in Nederland terecht kwam. Via Soedan, Libië en talie komt Abel uiteindelijk in Europa terecht. Zijn reis naar Europa werd betaald door zijn familie in Ethiopië. De tijd in Europa was voor Abel verre van makkelijk overal wordt een asielaanvraag afgewezen en Abel krijgt last van stress en heimwee. Hij beseft dat het wellicht beter is om terug te keren naar Ethiopië en neemt contact op met Goedwerk.
Collega’s van Goedwerk maken online kennis met Abel, die op dat moment in de VBL in Ter Apel verblijft. Abel vertelt dat het enige wat hem nu op de been houdt zijn terugkeer naar Ethiopië is en dat hij echt zo snel mogelijk wit vertrekken. De communicatie met hem verloopt soms moeizaam door trauma en stress. Hij praat nauwelijks maar door het samenwerken met een collega die zijn taal (Amhaars) spreekt en de Ethiopische cultuur kent, Iukt het om voorzichtig vertrouwen te bouwen en hem te begeleiden. Samen met zijn regievoerder van DT&V regelen we de documenten die nodig zijn voor een LP-aanvraag. Met een omslachtig proces om het noodpaspoort aan te vragen lukt het uiteindelijk om de aanvraag in te dienen en staat onze collega in contact met de ambassade om het proces te volgen. Abel is erg ongeduldig, maar het lange wachten op zijn LP wordt beloond. Na twee maanden is de aanvraag goedgekeurd en kan Abel zijn LP in Brussel ophalen. Abel reist van Ter Apel met de trein naar Amsterdam waar onze collega hem op een maandagochtend ophaalt om naar Brussel te rijden. Abel is stil en is gefocust op hetgene waarvoor hij zo’n lange reis heeft afgelegd: het ophalen van het document waardoor hij eindelijk naar huis kan. Hij vertelt onze collega: ‘Als ik weer in mijn land ben is het goed.’
De dag van vertrek
Nu de LP is geregeld kan er een vlucht worden geboekt. Deze sta at gepland voor 28 maart. Onze collega vliegt met hem mee — dat vindt Abel erg fijn, het zal de eerste keer zijn dat hij met het vliegtuig gaat. Abel wit graag met de taxi vanaf Ter Apel naar Schiphol en vertrekt s’ochtends om 05:30. Veel heeft hij niet mee, alleen een rugzak. We ontmoeten Abel bij bureau Nooddocumenten en gaan met z’n allen richting de incheckbalie van Turkish Airlines. Na wat vragen en het checken van alle documenten krijgt Abel en instapkaarten tot aan Istanbul. Abel gaat door naar de douane waarna Abel door de Marechaussee naar een kantoor worden gebracht. Het duurt lang en Abel wordt alsmaar zenuwachtiger. Het is fijn dat onze collega er is om hem gerust te stellen. De tijd begint te dringen — over 5 minutes moeten ze bij de gate zijn. Na de check van de Marechaussee kunnen ze door en komen ze net op tijd aan bij de gate, waar ze in de rij gaan staan om te boarden. Eenmaal aan de beurt komt er een medewerker van DT&V die hen vertelt dat de vlucht van Istanbul naar Addis Abeba is geannuleerd: Abel mag niet mee op de vlucht.
Abel is ontzettend teleurgesteld— hij heeft zo naar dit moment toegeleefd. Ondertussen zijn de collega’s van Goedwerk druk bezig om uit te zoeken hoe dit heeft kunnen gebeuren en om zo snel mogelijk een nieuwe vlucht te regelen. Er kan geIukkig een vlucht worden geboekt voor de volgende dag via dezelfde route. Abel wit Schiphol niet verlaten, hij wil zo graag nu vertrekken. Onze collega probeert de situatie aan hem uit te leggen maar het is voor Abel moeilijk te begrijpen. Uiteindelijk vertrekt Abel laat in de middag weer richting Ter Apel. Hij wit daar graag overnachten en ’s ochtends vroeg terugreizen naar Schiphol.
En nu écht!
De volgende ochtend staan de collega’s van Goedwerk weer op Schiphol om Abel op te wachten. Ondanks de stressvolle dag van gisteren heeft hij een lach op zijn gezicht. We gaan richting de incheckbalie, veel medewerkers herkennen ons van de dag ervoor. Het is nog even spannend: er is gisteren al een uitreisstempel gezet op Abel’s LP en het is niet duidelijk of hij vandaag daarmee mag reizen. Na een aantal telefoontjes (en zelfs eentje naar Istanbul) krijgen we groen licht: Abel kan vliegen! Het instappen in het vliegtuig is een bijzonder moment voor Abel, wat een opluchting. Hij vraagt aan aan onze collega: ‘Hierna kan er niets meer gebeuren?’ Onze collega stelt hem gerust. Ze stappen samen in. De overstap in Istanbul vindt Abel nog spannend en checkt om de vijf minuten of de gate al bekend is. Gelukkig verloopt alles goed en kan ook het laatste deel van de reis beginnen.
Eenmaal aangekomen in Addis kan Abel niet geloven dat hij eindelijk weer thuis is. Hij is ongeduldig en kan maar moeilijk wachten op alle procedures die nog doorlopen moeten worden bij aankomst. Eenmaal buiten wil Abel meteen naar zijn familie en vertelt aan onze collega: ‘lk vind mijn weg. Ik ben in mijn land’. De volgende ochtend wordt onze collega door Abel’s vader gebeld: ‘Bedankt dat je mijn zoon hebt gered’.
Laatste berichten…
Na een aantal weken te hebben verbleven in Addis Abeba, vertrekt Abel naar zijn familie een paar honderd kilometer verderop. Daar gaat Abel aan het werk in de winkel van zijn vader. Zijn vader is oud geworden en is blij dat zijn zoon wat taken van hem kan overnemen. Abel vertelt dat hij blij is om nu vrij te zijn en kan doen wat hij wil. ‘Ik heb geen spijt dat ik het in Europa heb geprobeerd. Ik weet dat het niet voor mij is bestemd. Mijn toekomst is hier.’
