Desta
39 jaar oud
10 jaar in Nederland
Perspectief: Emigreren naar Amerika
Desta leeft inmiddels bijna 10 jaar in Nederland. Tijdens de overdracht door de juridische partij kregen wij te horen dat de cliënte gedurende het juridische traject bezig was met het verkrijgen van bevestiging van haar Eritrese nationaliteit, maar hier niet in was geslaagd. Dankzij de gesprekken met haar casemanager, onze Ethiopische collega en met een vertrouwenspersoon uit de gemeenschap bouwen wij langzaam het vertrouwen met haar op. Iets minder dan 3 maanden na ons intakegesprek met haar, was het vertrouwen dermate gegroeid dat zij besloot om haar ware verhaal, en Ethiopische identiteit, met ons te delen.
Desta vertelde ons dat zij nadacht over doormigratie naar de Verenigde Staten, om zich daar te herenigen met haar verloofde. Voor een visumaanvraag bij de Amerikaanse Ambassade zou zij haar ware identiteit en Ethiopische paspoort delen. Desta had in eerste instantie onze hulp nodig omdat zij voor haar aanvraag een VOG moest overhandigen. Dit document kon zij zelf niet opvragen aangezien zij in Nederland enkel bekend stond onder haar alias. Wij bespraken met haar de consequenties van het bekend maken van haar ware identiteit, in het geval dat de visumaanvraag niet zou worden ingewilligd. Dit was een groot dilemma voor Desta: zij moest haar nationaliteit delen met de overheid om aan een VOG te komen en haar visumaanvraag door te zetten, maar dit bracht een groot risico met zich mee in het geval dat doormigratie niet zou lukken. Uiteindelijk besloot zij om het risico te nemen en ging zij ermee akkoord dat wij haar gegevens deelden met onze ketenpartners. Haar casemanager vroeg vervolgens een VOG voor haar aan.
Zelf heeft Desta er toen werk van gemaakt om andere documenten vanuit Ethiopië, en de vertalingen daarvan, te regelen voor haar aanvraag. De totale kosten van de visumaanvraag liepen erg hoog op, dus vroeg zij ons of wij haar financieel konden helpen. In de 10 jaar dat zij zonder verblijfpapieren in Nederland heeft geleefd, is haar eigen gespaarde geld naar dagelijks onderhoud gegaan en heeft zij zulke bedragen niet kunnen sparen. Wij moesten haar helaas vertellen dat wij hier het budget niet voor hebben. Desta kon het geld gelukkig uiteindelijk lenen van een kennis.
Op 1 september 2021 kreeg Desta het positieve nieuws dat haar visumaanvraag was ingewilligd. Zij bleef echter bezorgd over het financiële aspect. Via een bijzonder verzoek aan de Gemeente Amsterdam en de DT&V is het gelukt om een groot deel van de kosten van de visumaanvraag af te betalen. In Amerika kan Desta, na te zijn getrouwd met haar verloofde, eindelijk beginnen aan het opbouwen van een duurzaam bestaan. Het is daarvoor van groot belang dat zij de Engelse taal (beter) leert, om ook daadwerkelijk mee te kunnen draaien in de Amerikaanse samenleving. Met de in-kind bijdrage wenst zij daarom Engelse taallessen te nemen, na aankomst in California.
Desta wil graag zo snel mogelijk vertrekken. Zij heeft haar visum ontvangen en het enige wat haar nog tegenhoudt zijn de aanschaf van vliegtickets en de toezegging van de in-kind bijdrage. Graag vragen wij de DT&V om Desta toe te laten tot het OZV 6.0 project zodat zij van deze mogelijkheden gebruik kan maken.
De dag van vertrek
Drie uur van te voren staan we op Schiphol. We ondertekenen wat papieren, drinken een kop koffie en wegen de koffers. Desta heeft gisteren haar tweede vaccinatie gekregen en voelt zich niet zo goed. Gelukkig is een vriend van haar aanwezig die mij helpt met het openen van de 3 koffers om kleren van de ene koffer naar de andere koffer te verplaatsen, om te voldoen aan de gewichtsvoorschriften. Vervolgens lopen we naar de rij voor de incheckbalie. De rij wordt maar mondjesmaat korter en we zien de tijd snel voorbijgaan. Wanneer we eindelijk aan de beurt zijn moeten er veel gegevens van Desta in het systeem worden ingevoerd i.v.m. de veiligheidsrestricties van de Verenigde Staten. Op een gegeven moment vraag de baliemedewerker of zij alleen haar Ethiopische paspoort en het Amerikaanse visum heeft. Verbaasd antwoorden wij ja. Meneer pakt zijn telefoon en belt naar een voor ons onbekend nummer om te vragen of hij Desta door mag laten gaan met dit type visum. Met ingehouden adem wachten we af. Wanneer de meneer ‘Ok, so I can let her go through?’ zegt, kijken we Desta met een opgeluchte blik en een duim in de lucht aan. Zij neemt ook weer diep adem. Vervolgens zien we echter hoe de medewerker weer opnieuw alle informatie van Desta invult. De klok tikt ondertussen verder. Wanneer zij nog 50 minuten voor vertrek heeft, geeft de meneer haar eindelijk haar boarding pass. Hij zegt dat ze moet opschieten omdat haar gate redelijk ver ligt.
Voor Desta is het de eerste keer vliegen en wij kunnen helaas niet met haar door de poortjes richting de douane. Met haar vriend, die helpt vertalen, proberen we zo simpel uit te leggen wat de douane controle en de gate inhouden en waar ze naartoe moet. Ze neemt snel afscheid en loopt door de poortjes. We zitten nog geen 15 minuten te wachten, of haar vriend wordt door Desta gebeld: zij is door de marechaussee meegenomen en in een kamertje gezet. Zij hebben haar paspoort meegenomen en alleen achtergelaten. En dat terwijl de deuren van het vliegtuig over 15 minuten sluiten. Desta vraagt bang wat er aan de hand is, wordt zij gearresteerd? We bellen snel onze collega van DT&V om te vragen of iemand van de DT&V op Schiphol naar de Marechaussee kan lopen om hen uit te leggen wat de situatie is. Snel belt zij met het Bureau en belt mij vervolgens terug dat er een collega onderweg is naar Desta. Ondertussen vertelt Desta dat zij de collega maar niet ziet aankomen. DT&V belt mij terug om te zeggen dat de collega haar niet heeft gevonden en bijna tegelijkertijd belt Desta dat zij mocht gaan en nu aan het rennen is naar de gate. Het is 15 minuten voor vertrek, en het moment dat de gate hoort te sluiten. Wij bellen weer met DT&V om te vragen of zij misschien met de luchtvaartmaatschappijmedewerkers in de gate kunnen bellen maar dat schijnt niet mogelijk te zijn. De collega belt even later terug om te zeggen dat de collega onderweg is naar de gate om te proberen hen op te houden. Echter zegt zij dat wij ons moeten voorbereiden op een verloren zaak en moeten kijken naar volgende vluchten naar Amerika. Er schijnt dat er pas de volgende dag weer een vlucht gaat, waardoor Desta mogelijk opnieuw een pcr-test moet doen. Het is ondertussen tijd van vertrek en we hebben niets meer van Desta vernomen, die een paar minuten geleden nog aan het lopen was. Ik bel mijn collega om haar te vertellen dat we een nieuw vertrek moeten regelen, wanneer de vriend van Desta wordt gebeld en hij een vreugdesprong maakt. Ze heeft het gehaald !! Uit vreugde geven we elkaar een knuffel. Desta is nog aan de lijn en roept 3 keer ‘thank you, thank you, thank you!’
Laatste berichten…
De volgende dag ontvangen wij een appje van Desta ‘Hi good morning. I arrive yesterday 22:30 it’s good journey. Thank you so much for helping me always and your positive to support me. May God bless you.’
