Hassan
30 jaar oud
minder dan 1 jaar in Nederland
Perspectief: werken en een gezin stichten
In februari 2021 wordt Goedwerk benaderd door Vluchtelingenwerk in Eindhoven met de vraag of wij een gesprek kunnen voeren met een Soedanese jongeman die graag wil terugkeren naar land van herkomst. Hassan komt bij ons op kantoor, het is hartje winter en enorm koud buiten. Hij heeft niet meer aan dan een dun bloesje, een jeans met een gat in en een paar afgetrapte sportschoenen. Hij vertelt ons dat hij naar huis wil, en het liefst zo snel mogelijk.
In de afspraken erna spreken we met hem over het verkrijgen van documenten die zijn identiteit kunnen aantonen. Deze zijn namelijk nodig om een LP aan te vragen bij de Soedanese ambassade. Hij zegt ons dat we ons geen zorgen moeten maken, hij regelt het wel bij de ambassade. Na lang praten vertelt hij ons dat hij via zijn zus een document kan regelen. Ik bied hem aan om via mijn telefoon te bellen naar zijn zus. Het lukt ons om samen zijn zus te bellen. Veel verstaan we er niet van, maar aan de toon van zijn zus en hemzelf te horen, zijn ze enorm blij om elkaar weer te spreken. Ze hebben al een aantal jaar niet meer met elkaar gesproken, horen we achteraf. Ondanks dat Hassan weinig vertelt en erg pragmatisch is over zijn terugkeer, begint hij (opeens in vloeiend Engels) ons te vertellen hoe hij in Nederland terecht kwam.
De laatste loodjes
Door het harde werk van IOM die op verschillende momenten naar ons toe is gekomen om documenten, treintickets of een ondersteunend gesprek aan Hassan aan te bieden, lukt het ons om een LP te krijgen. Dan krijgen we eindelijk het verlossende telefoontje van IOM. De LP is binnen en een vluchtdatum is bekend! Hassan is enorm blij. Liever gisteren dan vandaag, zegt hij. Samen met VIDK regelt een collega van Goedwerk, op zondagavond, dat Hassan klaar staat om zijn PCR-test te doen de volgende dag. Om half 7 ’s ochtends staat onze collega . Hij zal deze test doen, koste wat het kost. Hij vraagt onze collega om hem in Amsterdam af te zetten, daar heeft hij namelijk een vriend en dan kan hij meteen naar Schiphol. “Heb je dan geen spullen in Eindhoven die je nodig hebt voor je terugkeer? Je kleren?”, vraagt de collega. Hij geeft aan niets te hebben buiten de kleren rond zijn lijf, en de sandalen waar hij op loopt. We proberen hem te overtuigen om nieuwe kleren te kopen, maar hij wilt niets van ons ontvangen.
De terugkeer
We spreken af op Schiphol om 8u ’s ochtends. Onze collega Elias staat al te wachten op hem, en Hassan komt met een brede lach op zijn gezicht, en zwaaiend naar Elias toe. Hij vertelt ons dat zijn vriend niet opendeed, en dat hij sinds eergisteren op Schiphol slaapt. Hij kan niet wachten om terug te gaan. Ook is er iemand van de Gemeente Eindhoven in de vroege ochtend om hem uit te zwaaien. Bij de vraag wat hij gaat doen als hij aankomt, zegt hij “Ik ren meteen de zee in, en dan ga ik naar mijn familie. Die weten niet dat ik kom, maar mijn vrienden en familie vragen me al heel lang om terug te keren naar Soedan”. Hij vertelt ons dat het ongeveer een half uurtje rijden is van Khartoum naar zijn familie, maar hij gaat dat stuk lopen. “Zo kan ik weer alles van mijn land in me opnemen. Ik heb zo eindelijk rust in mijn hoofd.”. Het plan van Hassan is om een tijdje in Khartoum te werken, bij zijn vrienden op de markt. “Ik ga veel geld verdienen, en dan trouwen! Dat is mijn doel!”. Ondanks alle tegenslagen in zijn jonge leven, geeft hij niet op en laat hij zien dat hij de ambitieuze en veerkrachtige jongeman is die wij hebben mogen leren kennen.
Laatste berichten…
Na zijn terugkeer heeft Goedwerk Foundation nog goed contact gehad met Hassan. Het leven in zijn land van herkomst is soms uitdagend en hij is druk bezig met het zoeken van werk.
