Ahmed (Libië)

‘Kijk naar mij, zo willen jullie toch niet eindigen! Dit is wat er gebeurt als je hier blijft hangen zonder enig toekomstperspectief. Na twintig jaar zitten jullie er ook zo bij.’

Ahmed (Libië)
61 jaar, 20 jaar in Nederland
Perspectief: terug naar zijn familie

Na meer dan twintig jaar in de illegaliteit en een zeer ernstige drank- en heroïneverslaving, wil Ahmed nog maar één ding: terug naar familie in zijn geboorteland Libië. Hij is zowel geestelijk als lichamelijk helemaal op. Al die tijd heeft hij een zwervend bestaan geleid en is hij bezig geweest zijn verslavingen te bekostigen. Hij heeft heel veel overlast gegeven en heeft inmiddels een inreisverbod van tien jaar. De gemeente Rotterdam en Amsterdam hebben aan Goedwerk foundation de opdracht gegeven Ahmed te ondersteunen bij zijn terugkeer.

Vanaf dat moment heeft Goedwerk zeer intensief contact met Ahmed. Hij komt twee tot drie keer per week langs op kantoor voor gesprekken over zijn vertrek, voor afspraken met zijn regievoerder van DT&V, voor het regelen van documenten en voor het ophalen van zijn leefgeld. Ook belt hij vijf tot zes keer per dag voor allerhande vragen en het bespreken van zijn zorgen. Ook de gemeente Rotterdam stelt alles in het werk om een spoedig vertrek mogelijk te maken.

Ahmed is geen gemakkelijk persoon, hij zuigt energie. Hij heeft altijd een negatieve houding, is zeer aanwezig, reageert neerbuigend en probeert ons collega’s uit te spelen voor meer geld. Al die tijd zijn we hier professioneel mee omgegaan. We zijn altijd duidelijk en eerlijk tegen hem geweest in wat hem te wachten stond en hoe we hem kunnen ondersteunen.

Geen toekomst in Nederland

Ahmed bezoekt het programma toekomstoriëntatie van Goedwerk in de gemeente Rotterdam. Daarin komen elke week deelnemers bijeen die in de Bed Bad Brood-opvang zitten. Ook daar laat Ahmed zich gelden, maar dit keer op een positieve manier. Hij spreekt de groep toe: ‘Wat zitten jullie hier te slapen! Kijk naar mij, zo willen jullie toch niet eindigen! Dit is wat er gebeurt als je hier blijft hangen zonder enig toekomstperspectief. Na twintig jaar zitten jullie er ook zo bij. Een oude grijze man van zestig die niets heeft kunnen bereiken. Alleen maar bezig met zijn verslaving en een negatief leven. Voor mij is het nu genoeg geweest. Ik kan niet meer en wil terug. Denken jullie daar ook over na, voordat het te laat is.’ Het heeft een impact op de groep, een moment waarop serieus wordt nagedacht over terugkeren.

Op 27 juli om 07:30 uur is het dan eindelijk zover. We staan op Schiphol te wachten voor de vlucht. Ahmed heeft een zenuwslopende tijd achter de rug en is behoorlijk gestrest. Zijn paspoort heeft hij gereed. Nog een oude groene uit de tijd van Khadaffi. Het is spannend of dat op het laatst toch geen problemen oplevert. Verder heeft Ahmed toch te veel bagage meegenomen: het overschrijdt ruimschoots het toegestane gewicht. We handelen het snel af zodat hij alles mee kan nemen. Het moment dat hem het contante geld wordt overhandigd is zo laat mogelijk gepland. Dit om hem geen enkele kans te geven aan verleidingen toe te geven. Hij krijgt het pas bij de gate.

Ahmed maakt uiteindelijk een tussenstop in Tunis en vliegt dan door naar Tripoli. Met het paspoort is het goed gegaan, deze kan hij in zijn land vervangen. De bagage was nog spannend, maar met enige vertraging is die ook aangekomen.

Laatste berichten…

In Tripoli is hij opgevangen door zijn broer en zus. Door de telefoon vertelt Ahmed dat hij zo blij is om weer bij zijn familie te zijn. ‘Het is nooit te laat, maar ik had het tien jaar geleden al moeten doen.’
Een paar dagen later spreekt Ahmed nog een bericht in. Zijn stem klinkt opvallend helder en optimistisch. Hij bedankt iedereen die hem heeft geholpen: De Gemeente Rotterdam en Amsterdam, De DT&V en Goedwerk.

Follow by Email
Instagram