Samiha
‘In Holland I was nobody, I was all alone. Now I am with my family, and look at me now!’
Samiha (Eritrea)
67 jaar, 4 jaar in Nederland
Perspectief: herenigd met familie
We kennen Samiha een aantal maanden. Al in het eerste gesprek wordt haar wens duidelijk: terugkeren naar haar geboorteland Eritrea om na tien lange jaren weer bij haar familie te zijn. Na zes jaar in Saoedi-Arabië en vier jaar in Nederland is ze moe. Samiha is in de zestig jaar oud, en kan niet aarden in Nederland.
Nadat we de afgelopen maanden druk bezig zijn geweest met de voorbereidingen (zoals medische hulp en het verkrijgen van een laissez passer), is vandaag de ochtend van vertrek. Het eerste deel van de reis verloopt niet soepel: Samiha wordt in het holst van de nacht opgehaald vanuit Ter Apel en heeft er al een lange nacht opzitten als wij onze collega – uit bed gebeld door Samiha – haar om 5 uur ‘s ochtends ontmoet op Schiphol. Ook bij de Marechaussee ontstaat er enig oponthoud in verband met haar documenten. Haar identiteitskaart blijkt nog op een hoofdkantoor te liggen; deze heeft ze echter absoluut nodig om te kunnen vertrekken.
De ene collega van Goedwerk rent alvast vooruit, terwijl de andere collega met Samiha meeloopt en haar hand vasthoudt op de roltrappen en lopende banden die Samiha niet gewend is.
Eenmaal in het vliegtuig komt Samiha tot rust en probeert ze wat te slapen. Naarmate we Asmara naderen, merken we dat bij Samiha de spanning toeneemt. We zien haar zachtjes bidden. ‘Hamdulillah!’, met dank aan God, roept ze uit wanneer de wielen de grond raken. Ze is weer thuis.
Aankomst in Asmara
Ook bij de douane in Asmara is het nog even spannend voor Samiha, zullen de autoriteiten haar toelaten? Gelukkig kan Samiha zonder problemen doorlopen. Met drie karren vol koffers lopen we het vliegveld af. Daar staat de neef van Samiha haar op te wachten met een taxi. Met een glimlach neemt ze afscheid van ons: ‘You can go now, I will be ok, this is my country!’ We geven haar een knuffel en spreken af haar over twee dagen weer te ontmoeten.
Terug bij familie
Twee dagen later nodigt Samiha ons bij haar thuis uit. Haar huis is niet moeilijk te vinden: ze woont in dezelfde straat als onze partner én als Semhar, die eerder met Goedwerk is teruggekeerd. Semhar en Samiha kennen elkaar bovendien goed uit hun tijd in het AZC in Nederland, waar ze veel steun aan elkaar hadden.
Achter elkaar lopen we de woonkamer in, en daar zit Samiha. Als een stralend middelpunt zit ze op de bank in het midden van de kamer, met haar familie om haar heen. Ze heeft een glimlach van oor tot oor, en ze ziet er prachtig uit.
Het doet ons goed om Samiha zo te zien: ze straalt werkelijk aan alle kanten en ziet er tien jaar jonger uit. Een aantal neefjes en nichtjes ziet ze nu pas voor het eerst. Het wordt ons nu pas echt duidelijk hoe belangrijk haar familie voor haar is. ‘In Holland I was nobody, I was all alone. Now I am with my family, and look at me now!’, zegt ze, en ze spreidt haar armen naar haar familie om haar heen.
Laatste berichten…
Op het moment van schrijven is Samiha precies één week terug bij haar familie in Asmara. Via een kennis die in Nederland verblijft horen we dat het goed met haar gaat en dat ze dankbaar is voor alle hulp.
