Zonder zijn omgeving in te lichten besluit Daniël vier jaar geleden met twee vrienden de reis naar Europa te maken. Van Eritrea reist hij naar Soedan, waar het hem zeven maanden kost om geld voor het vervolg van zijn reis te regelen. Van Soedan reist hij met een groep verder naar Libië. Na vier maanden vindt hij een smokkelaar die hem verder kan brengen, via een nieuwe riskante route. De route blijkt té riskant. De hele groep wordt door de Libische politie opgepakt en vastgehouden. Tot grote verbazing van Daniël staat de smokkelaar borg. Zijn familie blijkt het bedrag te hebben betaald.

Inmiddels vijftien geworden, zet Daniël zijn tocht naar Europa via de Middellandse Zee voort. Daniël vertelt dat hij doodsbang was. Er waren die dag al twee boten met vluchtelingen gezonken. Ook hun boot heeft gebreken, maar ze worden godzijdank door de Italiaanse kustwacht gered. Via Italië en Zwitserland, komt Daniël uiteindelijk in Nederland terecht.

De aanvraag voor zijn verblijf in Nederland zorgt voor veel spanning en stress. Wat als de lange, gevaarlijke reis door Sudan en Libië voor niets is geweest? Wat als hij voor niets zijn alleenstaande moeder heeft achtergelaten? Hij vraagt het zich keer op keer af. Na zes maanden in spanning krijgt hij het verlossende woord. Zijn verzoek op verblijf is ingewilligd. Zijn laatste doel van deze reis, een verblijfsvergunning in Nederland, is nu gelukt. Met een beetje geluk en de hulp van zijn familie wordt zijn droom werkelijkheid. Het betere leven ligt nu binnen handbereik, zo denkt Daniël.

Hij vertelt ons dat hij na het krijgen van zijn verblijfsvergunning al snel enorme last krijgt van heimwee. Heimwee naar zijn land en zijn familie. Hij mist zijn moeder en wil zijn vader gaan zoeken, die lang geleden uit het niets is verdwenen. Hij ziet zijn kansen om een studie af te ronden en werk te vinden in Nederland langzaam vervagen. Hij voelt zich doodongelukkig in Nederland. Al snel maakt hij het bijzondere besluit terug te keren naar Eritrea.

Hij deelt zijn besluit met niemand, bang dat zijn kennissen en familie hem in verwarring zullen brengen.

Via VluchtelingenWerk Nijmegen kwam Daniël in oktober 2018 in contact met Goedwerk Foundation. We leerden een vriendelijke, timide jongen kennen die vastberaden was om terug in Eritrea op zoek te gaan naar zijn vader. Dit was niet altijd makkelijk. Daniël had geen telefoon en belde met telefoons van vrienden of familie. Dan regelden we transport en kwam hij niet. Andere keren stond hij ineens om vijf uur op de stoep. Regelmatig belden we met het COA of VluchtelingenWerk in Nijmegen om te vragen waar Daniël was. Ook zij hadden vaak geen idee. Toch lukte het om zijn laissez passer en alle andere zaken voor vertrek te regelen. Toen de vluchtdatum dichterbij kwam, werd het steeds spannender voor Daniël. Hij had nog nooit gevlogen en was nerveus over de reactie van zijn familie en vrienden in Eritrea.