Hij is gespannen en voelt angst om terug te keren. Maar het idee dat zijn moeder al in Conakry op hem wacht en hij straks als taxichauffeur kan rondrijden, maakt hem sterker.
Diallo (Guinee)
32 jaar, 15 jaar in Nederland
Perspectief: taxibedrijf
Wat bleef het vertrek van Diallo tot het einde toe spannend. Zou het na al die maanden van twijfel, hoop, teleurstelling en wachten dan werkelijk zover komen dat Diallo het vliegtuig instapt naar zijn thuisland? Op woensdag 17 oktober lijkt eindelijk alles gereed. Keurig gekleed in driedelig pak, een auto die al in de haven van Conakry op hem wacht en met een taxibord in zijn koffer, gaat Diallo zijn nieuwe toekomst tegemoet. Of toch niet?
Diallo leren we begin 2018 kennen tijdens onze wekelijkse Toekomstoriëntatie bijeenkomsten in de gemeente Rotterdam. Diallo maakt een nerveuze en onzekere indruk. Hij heeft geen goed beeld wat hij met zijn toekomst aan moet. Al vanaf zijn zeventiende is hij in Nederland. Vijftien jaar later heeft hij zijn leven nog steeds niet op de rit. Hij heeft geen onderwijs gehad, geen werk kunnen vinden en verblijft alweer enige tijd in de Bed Bad Brood-opvang. Hij heeft geen idee hoe zijn leven anders in te richten. Diallo heeft veel twijfels over zijn toekomst in Nederland maar ook terugkeer naar Guinee blijft lang onbespreekbaar. Hij kan geen beslissing nemen.
Daar komt plots verandering in als DT&V meedeelt dat zijn identiteit is vastgesteld en Guinee mee zal werken aan gedwongen terugkeer. Na zo’n lang verblijf in Nederland gunnen we Diallo een ander vertrek: een zelfstandige terugkeer met perspectief. Voorzichtig praten we met Diallo over wat hij zou kunnen doen in Guinee. Wat heeft hij daar voor mogelijkheden? Hij begint te praten over een taxibedrijf. Daar ziet hij wel kansen. Hij wil een auto aanschaffen en in de hoofdstad Conakry taxiritten gaan verkopen. Zo kan hij in zijn levensonderhoud voorzien. Hij besluit terug te keren met ondersteuning van Goedwerk.
Met zijn allen gaan we voortvarend te werk. We vinden al snel een geschikte auto, regelen transport naar Guinee, schaffen een net pak aan en bestellen een taxibord voor bovenop zijn auto. We zien Diallo groeien bij alle concrete acties. Trots kruipt hij achter het stuur van zijn aangeschafte Peugeot 306. Hij ziet een toekomst in eigen land voor zich en wil nu zo snel mogelijk weg.
Maar als hij weer alleen is en terugkeert naar de Bed Bad Brood-opvang in Rotterdam, slaat de twijfel toe. Hij vertelt dat bewoners in de opvang hem op andere gedachten willen brengen en hem adviseren vooral niet terug te gaan. Diallo is daar niet goed tegen bestand. Hij belt ons dagelijks op om zijn twijfels te uiten over zijn vertrek. Telkens weer kunnen we hem ervan overtuigen dat hij een goed plan voor zichzelf heeft gemaakt.
Het vertrek laat echter op zich wachten. Lange tijd is het onduidelijk waarom het zo lang duurt. Begin augustus leken de documenten al in orde en was een laissez passer aangevraagd. Na weken wachten horen we dat er laissez passers bij de Guineese ambassade zijn gestolen! Die van Diallo zit er helaas ook bij. Wanneer de nieuwe laissez passer gereed is, blijft onduidelijk. Het zorgt voor veel onrust en frustratie. Maar het geeft ook hoop bij Diallo. Hij vraagt ons meerdere keren of hij door deze situatie geen verblijfsvergunning op basis van Buiten Schuld kan krijgen. Naarmate de weken verstrijken, groeit deze hoop bij hem. Inmiddels is het al september.
Al die onzekerheid en het lange wachten doen Diallo geen goed. In de Bed Bad Brood-opvang in Rotterdam krijgt hij steeds weer te horen dat hij niet moet gaan. Met de gemeente Rotterdam besluiten we Diallo tot aan zijn vertrek naar Amsterdam over te plaatsen. Daar kan hij zich in rust voorbereiden op zijn aanstaande vertrek. Maar ook in Amsterdam gaat het niet goed. Uiteindelijk besluiten we samen met de DT&V dat hij zijn vertrek in Ter Apel kan afwachten. Vanuit Ter Apel belt Diallo ons zeker één keer, soms wel drie keer per dag. De onduidelijkheid en twijfel leiden soms tot wanhopige telefoontjes met heel veel vragen. Gelukkig kunnen we hem ook altijd weer geruststellen.
Begin oktober komt eindelijk het bericht dat een laissez passer kan worden afgehaald en dat de vlucht geboekt kan worden: het wordt woensdag 17 oktober. Een dag voor vertrek komt Diallo vanuit Ter Apel weer naar Goedwerk in Amsterdam. Hij is gespannen en voelt angst om terug te keren. Maar het idee dat zijn moeder al in Conakry op hem wacht en hij straks als taxichauffeur kan rondrijden, maakt hem sterker. Hij schaft nog wat laatste spulletjes aan, pakt zijn koffers in en beseft dat het morgen echt gaat gebeuren.
Ontsnappen
Helaas loopt dat voor Diallo toch weer anders. De geplande vlucht op woensdag 17 oktober wordt buiten zijn schuld om niet gehaald. Goedwerk en Diallo staan al vanaf 14:00 uur op Schiphol voor zijn vlucht van 19:00 uur. Op Schiphol blijkt echter dat er niemand is om hem te begeleiden bij zijn vertrek. Dat betekent dat Diallo zelf zijn laissez passer moet ophalen bij het loket Nooddocumenten, zijn bagage moet inchecken, met de laissez passer door de paspoortcontrole moet en de weg naar de gate moet vinden. Dit is hoogst ongebruikelijk. Het brengt Diallo wederom aan het twijfelen. Hij speelt met het idee dan toch nog te ontsnappen na de paspoortcontrole, vertelt hij ons later.
We willen dit niet laten gebeuren. Uiteindelijk regelen we dat de Marechaussee Diallo zal begeleiden naar de gate. Een begeleiding die natuurlijk niet past bij een zelfstandige terugkeer. De medewerkers van de Marechaussee komen echter drie kwartier te laat aan, waardoor Diallo zijn bagage niet meer mag inchecken. Hij krijgt de boodschap: ‘Waarschijnlijk kun je morgen op dezelfde tijd vliegen.’ Na al die maanden van uitstel, weer onduidelijkheid over zijn vertrek.
Daar staat Diallo bij de uitgang van Schiphol. In zijn nette pak en met twee koffers, overgelaten aan zijn lot. Geen overnachting of geld voor eten. Diallo is ontdaan en verontwaardigd. Na alle spanning van de dag zit hij nog steeds niet in het vliegtuig terug naar Guinee. Om hem het waardige vertrek te geven dat hij verdient, ondersteunt Goedwerk hem tot zijn nieuwe vertrek.
In overleg met de Gemeente Rotterdam boeken wij een hotel in de buurt van Schiphol. We nemen de tijd om samen te eten, regelen een taxi en zijn met hem naar het hotel gegaan. Ook een regievoerder uit Amsterdam is – notabene op zijn vrije dag – naar het hotel gekomen om Diallo vanuit de DT&V te woord te staan. Hij stelt Diallo gerust en vertelt dat hij de volgende dag mee kan op de vlucht naar Guinee.
Daar staan we dan weer de volgende dag. Goedwerk is vroeg in de ochtend naar het hotel gegaan om Diallo te begeleiden naar en op Schiphol. Een spannende dag voor Diallo. Op Schiphol is de regievoerder uit Amsterdam ook weer aanwezig. Bij het loket Nooddocumenten heeft een collega van hem de laissez passer opgehaald. Zij heeft Diallo vervolgens begeleid tot de gate. Op 18 oktober is Diallo uiteindelijk alsnog teruggekeerd naar Guinee.
Eerste weken in Guinee
Diallo heeft ons alweer meerdere malen gebeld uit Guinee. Hij klinkt anders aan de telefoon. Hij spreekt duidelijker, niet meer zo opgejaagd en is optimistisch. Hij is eindelijk weer bij zijn moeder. In het begin was ze boos op hem, maar nu is ze blij dat hij weer bij haar is. Hoe alles gaat in Conakry vindt Diallo nog wel een uitdaging: ‘Het is zo anders hoe alles werkt, maar het lukt me wel hoor.’ Deze week gaat hij ook zijn auto uit de haven halen. Hij wil iedereen graag bedanken voor alle steun die hij heeft gekregen. En voor wie straks een taxiritje wil maken in Conakry: vergeet niet Diallo op te roepen!
Laatste berichten…
Diallo woont inmiddels in het dorp van zijn moeder, net buiten Conakry. Het gaat goed met Diallo. Trots vertelt hij dat hij is getrouwd en over een paar maanden zijn eerste kindje verwacht! De auto heeft hij nog in de hoofdstad Conakry staan. Binnenkort gaat hij met een vriend autorijlessen nemen. Daarna vertrekt hij naar de hoofdstad om de eerste taxiritten aan te bieden.